Het verlaten manuscript pt. 11

Geen enkel schrijfproces verloopt hetzelfde. Zo nam ik, als je een volger bent van mijn verlaten manuscript serie, tijdens het schrijven van mijn fantasieboek Achter Hemel en Aarde een break omdat ik de flow niet meer voelde. De allereerste keer dat ik iets over de serie publiceerde, was op 17 mei en ik beloofde om het editproces van mijn boek hier bij te houden. Zo ook verloopt het schrijven van deze blogpost ook niet helemaal zoals ik wil. Ik kamp een beetje met hetzelfde probleem als in het begin van mijn boek. Waar wil ik heen?

Bij deze schrap ik dus voor de tweede een hele blogpost om opnieuw te beginnen. Schone lei, blank canvas, lege lijntjes als het ware. Als je gaat herschrijven, heb je de kans om iets wat je al hebt te kneden naar iets moois. Net als bij pottenbakken. Als het niet lukt haal je gewoon je blob weg, maak je de draaischijf schoon en knal je er een nieuw stuk klei op! En hoewel je bij schrijven ook zomaar opnieuw kan beginnen, heb je vaak wel een outline of geraamte waar je je aan vast houdt. Kneed je te veel, drijf je misschien te ver weg van je outline en dat is niet erg, maar dat betekend meestal ook dat je nog veel meer moet aanpassen omdat je deze baksteen heb weggehaald. Femke, wat is dat met al je klei en steen metaforen? Ja, dat weet ik ook niet.

Tijdens het editen van versie vier kwam ik erachter dat ik best vaak van het POV afwijk. Ik dacht eerst, hoe kan dat nou? Het is derde persoon, maar ook daar heb je een personage die je volgt en bij mij was het bijna altijd mijn hoofdpersonage Carré. Het is niet leuk als je zoiets hoort van een proeflezer, maar man, wat motiveert het om steeds pov, pov, pov te zien staan in de notities van je bestand. Het is iets om van te leren. Uiteindelijk heb ik zelfs een paar scenes omgekneed naar een ander POV, zoals een keer die van Alec en Jemma, om zo eens een keer wat uit hun standpunt te zien en Carré op een andere manier te leren kennen.

Daarnaast had ik ook nog de antwoorden op de enquêtes die ik na ieder bestandje van vijf hoofdstukken stuurde. Ik had van het beste commentaar een tabel gemaakt om het zo per vijf hoofdstukken te kunnen bewerken en het werkte best goed. Voor betere uitleg kon ik altijd naar de vragenlijsten gaan. Maar dat niet alleen. In het bestandje met het beste feedback stonden ook leuke dingen zoals ‘favoriete hoofdstukken tot nu toe’ of ‘ik vind je per hoofdstuk beter worden.’ Motiverende opmerkingen heb je nodig, die heeft iedereen nodig. Of je nou schrijft, schildert, de toetsweek in zicht is of als het gaat om even een frisse neus te halen na een tegenvallende week.

Zo had ik mijn schrijfvriendinnen Nienke en Ismay. Af en toe kwamen er commentaar voorbij waar ik te veel over nadacht of zelfs pissig van werd. Ik hoefde maar een berichtje te sturen of de meiden fleurden me alweer op door wat over hun favoriete scenes te vertellen. Zo’n simpel berichtje als ‘je schrijft hartstikke goed’ met een hartje erbij bracht dan voor mij het plezier weer terug.

Vandaag, de zeventiende, is het precies één maand geleden dat ik aan versie vier ben begonnen. Vorige week zondag stelde ik mezelf het doel om de laatste zeven hoofdstukken nog binnen de laatste week af te maken. Dan had ik alles kunnen doen in minder dan 30 dagen! Negenentwintig zelfs!

Is me dat gelukt? Man, I did that. I did THAT. Op de 14e flikte ik dat gewoon!

In een paar updates terug schreef ik “Versie drie begon op 5 juni en op 8 juli sloot de verse af met 53 hoofdstukken. In totaal zijn dat 83.674 woorden, 40.000 minder dan versie twee.” Ik had dus heel wat geschrapt! Maar toen begon ik aan hoofdtuk 49 in versie vier, en overschreef in de 90.000 WAT?! Toen moest ik er nog drie en een half! Uiteindelijk belandde de versie op 98.492 woorden. Ongelofelijk.

Voor nu leg ik Achter Hemel en Aarde weer aan de kant. Terwijl ik wacht op feedback van één van mijn proeflezers van dit boek, die me helpt om het begin minder sloom en langdradig te maken, ga ik gewoon verder met iets anders. Ik ga LIS voor het eerst lezen om de spelfouten weg te halen en scenes op te schonen voor ik alles naar Nienke en Ismay stuur. Gelukkig gebeurt dit niet zonder brainstormen voor een eventueel deel twee van AHEA hihi.

Hoe gaat het met jouw schrijfproject?

Liefs,
Femke

BewarenBewaren

Het verlaten manuscript
Deel één
Deel twee
Deel drie
Deel vier
Deel vijf
Deel zes
Deel zeven
Deel acht
Deel negen
Deel tien
Deel elf
Deel twaalf
Deel dertien

Volg:
0
Deel:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door MonsterInsights