Als je mij al een tijdje volgt, en mijn Pinterest kent, weet je dat mijn board Worldwide een van mijn grootste verzamelingen is. 730 plaatjes. De wereld is een oester, zeggen ze. Ik vind van wel. Het is mijn oester aan inspiratie. Vandaag deel ik mooie bezienswaardigheden die ik ooit hoop te bezoeken en laat ik zien wat voor moois ik van Wereldkaarten kreeg.
Hoi allemaal! Ik val maar gelijk met de deur naar binnen, ik ben opzoek naar proeflezers voor mijn young adult contemporary boek Linguae in signum/CI voor Zoë. Lijkt het je leuk om mij uit de brand te helpen, lees dan gauw deze blogpost.
LIS, Linguae in signum, was mijn last minute project voor NaNoWriMo in november vorig jaar. Het doel was om minimaal 50.000 woorden te halen zonder outline of geraamte: oftewel zonder een plan van aanpak. Mijn eerste versie eindigde zo’n 2000 woorden van 60.000 vandaan, een soort richtlijn/standaard voor YA/contemporary. Toen kwam Camp NaNoWriMo in juli om de hoek rollen. Ja, zo’n vijf maanden later. Ik wist gewoon niet hoe ik verder wilde. Ik deed wel papier edits maar that was it. Nu heb ik een plan. En door het hier te plaatsen heb ik een stok achter de deur die me daaraan herinnert. Dit is mijn schrijfplan.
De blogpost van vandaag is enorm persoonlijk. Ik was dan namelijk ook nooit van plan om deze online te zetten. Maar ja, zeg nooit nooit en een beetje persoonlijkheid mag wel, toch? Voor de schrijversacademie moesten we bij een opdracht diep in onze herinneringen tasten. Samen met drie anderen moesten we een herinnering beschrijven en Caroline gaf me een prachtig compliment, dat ik zo snel iets moois kon neerpennen en dat het te voelen was. Achter krachtige woorden zitten diepe gevoelens. Dat is echt zo. Vanwege privacy redenen heb ik wel de namen van de meiden veranderd, maar oude klasgenoten zullen wel weten wie ik bedoel. Daar gaan we dan…
Daar zit ik dan. Laptop voor mijn neus, camera naast me, Storytelling in 12 stappen opengeslagen, notitieboek open met hiërarchie krabbels, acht tabbladen op mijn laptop, nog eens zes op mijn telefoon van Wikipedia én vijf verschillende notities op mijn telefoon, allemaal beginnend met een emoji van een waarzeggers glazenbol om aan te tonen dat ik druk bezig ben met het brainstormen van een vervolg van Achter Hemel en Aarde.
We hebben het allemaal wel eens. Onze motivatie verdampt en hoe graag we ook verder willen, er zit gewoon geen peper meer in. Ja, pit! We willen onze pit terugkrijgen, maar hoe dan? Met deze acht tips werk je binnen no-time weer aan je boek!
Sommige mensen zweren erbij, anderen vinden het helemaal niets; flexwerken. In mijn geval is dit schrijven op locatie. Ik heb het nu drie keer geprobeerd en over het algemeen ben ik er wel tevreden mee. Stap één, kies een fijn tentje. Stap twee, ga zitten. Stap 3, strek je nek, vingers en get crackin’. Geheel optioneel, een heerlijke menu-kaart natuurlijk. Was het maar zo gemakkelijk. Hoe vind je de perfecte plek om buitenshuis te werken?
Vorige week hield ik voor het eerst mijn eigen fotochallenge. Foto’s die in het teken van een behind te scenes van een schrijver staan. Vandaag deel ik mijn favoriete foto’s van de afgelopen week. Want wat zaten daar creatieve schrijvers tussen!
Als je mij al op Instagram of Twitter volgt, weet je dat ik al een tijdje bezig ben met een sideproject. Nu kan ik het je eindelijk vertellen: ik heb een Instagram fotochallenge gemaakt voor schrijvers, de Schrijfmeichallenge. Zeven dagen lang foto’s delen om Nederlandse schrijvers en dichters meer online te connecten.
Geen enkel schrijfproces verloopt hetzelfde. Zo nam ik, als je een volger bent van mijn verlaten manuscript serie, tijdens het schrijven van mijn fantasieboek Achter Hemel en Aarde een break omdat ik de flow niet meer voelde. De allereerste keer dat ik iets over de serie publiceerde, was op 17 mei en ik beloofde om het editproces van mijn boek hier bij te houden. Zo ook verloopt het schrijven van deze blogpost ook niet helemaal zoals ik wil. Ik kamp een beetje met hetzelfde probleem als in het begin van mijn boek. Waar wil ik heen?