Ergens had ik zoveel zin in dit kwartaal. De laatste drie maanden stonden voor de deur, gezellige tijden, sombere maar knusse dagen thuis, en toch kwam weer het nieuws. Eerst lekte uit dat de horeca twee weken dicht zou gaan, toen bleek het tijdens het nieuws om vier weken te gaan en ik heb zo’n gevoel dat dit lang niet alles is. Ondanks dit zijn er in oktober toch nog best wel wat fijne lichtpuntjes geweest. Die deel ik graag met je, zodat we elkaar kunnen helpen om positief te blijven. Lees je mee?
Een week met thema’s
De afgelopen maanden heb ik van alles uitgeprobeerd om mijn werkdagen en niet-werkdagen van elkaar te kunnen onderscheiden. Mijn werkplek zit bovendien in mijn slaapkamer, nog geen meter achter mijn bureaustoel is mijn bed. Mijn bed staat tegen de kachel. Voor mij is dat de perfecte plek om werk te doen; met mijn rug tegen de kachel, mijn benen omhoog en af en toe een deken over me heen. Maar met een iMac werkte dat niet helemaal hetzelfde. Door de maand heen moest ik uitvogelen wat wel voor mij werkte. Een van die oplossingen bleek themadagen te zijn. Ik plan mijn dagen in mijn Structuurjunkie planner, waar ik helemaal dol op ben. Alleen plande ik mijn taken allemaal door elkaar heen. Waar plek was, zette ik wat neer. Dat betekende dat als het uur voor een blog om was, ik door moest naar de taak van het volgende uur – in sommige gevallen betekende dat een rare switch van creativiteit naar administratiewerk. Dat werkte niet meer zo goed.
Wat wel werkte, was thema’s aan mijn dagen hangen. Ik zag dit bij Nikki Pommer voorbijkomen, maar ik gebruikte het zelf ook al vaker, alleen dan onbewust. Voor mijn website zette ik al wel batchdays in. Dan deed ik alle taken die te maken hadden met het pimpen van mijn website, zoals het maken van nieuwe pagina’s. Waarom zette ik dit dan niet ook in voor mijn ‘normale’ werkdagen? Dus zo doende plande ik de eerste volle week van oktober door middel van themadagen. Creatiedag op maandag en woensdag, klantwerk op dinsdag en donderdag en vrijdag stond in het teken van administratie. Dat werkte heel goed! De week erna deed ik weer alles door elkaar en merkte ik heel goed het verschil. Ik ging direct weer terug naar thema’s. Misschien een idee voor een blog, het werken met themadagen?
Een ondernemersfotoshoot met Iris
Aan het eind van deze week stond ook een hele leuke afspraak op de planning. Ik ging na drie jaar eindelijk weer shooten met Iris Zaagman. Drie jaar geleden maakte zij mijn eerste auteursportret, dat was het moment dat ik voor het eerst serieuzer naar mijn brand keek en een goed portret was daarin een key element. Dus reisde ik met het OV naar Den Haag. Ik moet bekennen dat ik het wel vond meevallen, zo’n lange reis met een mondkapje op. Eenmaal in Den Haag zijn we naar de prachtigste locaties gewandeld. Fotoshooten in coronatijd is lastig. Als fotograaf mag je niet die ene vervelende haarpluk bij je model rechttrekken, je moet echt met handen en voeten uitbeelden wat je van je model verwacht. Ik vind dat Iris het weer geweldig heeft gedaan, ik ben heel blij dat ik weer naar haar terug ben gegaan. Ze is echt een aanrader voor hele natuurlijke foto’s!
De spannendste week van mijn leven
Dat klinkt heel… tja, duister wil ik niet zeggen, maar het is in geen enkel geval negatief bedoeld. Deze week had ik mijn eerste spreekklussen. Maandags op een school in Nieuwe-Tonge, voor een gemengde klas van groep 5 en 6, en woensdag op mijn oude basisschool. Wat een ervaring was dat. Ik wist dat ik presenteren leuk vond, maar wat een voldoening kreeg ik van het voor de klas staan. Ik heb er weleens vaker een grapje over gemaakt, maar wellicht heb ik toch voor het verkeerde vak gekozen. Schrijfvriendin Nienke appte ook al: ‘Word je toch nog een beetje docent!’. Het mooiste aan deze samenwerkingen is dat ik een van mijn laatste doelen van 2020 van mijn lijst kan schrappen. Dat voelde zó ontzettend goed. Binnenkort daarover meer, want ik ga zeker nog reflecteren op mijn doelen van dit jaar.
Er stond nog een grote klus op de planning wat betreft spreken. Dat is het spreken voor mijn vorige opleiding, Crossmediale Communicatie. Een tijdje terug vroeg docente Mandy of ik een Happy Hour les wilde vullen. Normaal gesproken gaan de klassen van deze opleiding op bezoek bij bedrijven voor een kijkje op de werkvloer. Voor sommigen is dat een perfect moment voor een pitch om aan een stageplek te komen. Vanwege corona is dat van de baan, maar door middel van de Happy Hour lessen krijgen de studenten alsnog de kans om een professional te spreken. In dit geval was ik dat. Ik zou gaan spreken over het uitgeven van een boek, de biografie van mijn oma, maar het was ook een perfecte kans om de mijn nieuwe project al te polsen en promoten bij de studenten. Én ook een perfect moment om hen een hart onder de riem te steken wat betreft het thuis studeren. Het is een lastige tijd en iedereen kan wel wat steun gebruiken. Uiteindelijk kwamen er 36 studenten opdagen, wat een feest!
De week van alle beslissingen
Tja, dat is ook wel een goed onderwerp om te bespreken. Voor mijn gevoel moest ik aan het eind van oktober wat keuzes maken en me over een aantal dingen heen zetten, anders kwam er niets positiefs uit de situatie. Wat waren die situaties dan? Ik twijfelde de week ervoor de hele tijd of ik weer met YouTube zou beginnen. De content stond al klaar, ik had al flink gebrainstormd voor 2021, maar ik twijfelde. Ik zou niet halverwege het jaar weer willen stoppen. Maar ik ga het toch doen! Ik hakte deze week de knopen door om toch weer nieuw leven in mijn YouTube-kanaal te blazen. Dus, ben jij al geabonneerd?
Een andere keuze die ik moest maken had te maken met de boeken die ik wil uitgeven. Dat heb je afgelopen woensdag kunnen lezen in de zesde schrijffabriek blog. Iets met proeflezerfeedback en nieuwe delen aan mijn outline. Bovendien heb ik ook naar mijn tijdlijn gekeken. Het ziet er naar uit dat ik in september 2021 een nieuw boek uitgeef! Maar om daar compleet van op de hoogte te zijn, schrijf je je het beste in voor mijn nieuwsbrief hier beneden!
Liefs,
Femke
