Twaalf maanden geleden schreef ik een brief aan 2020. Over mijn doelen en over mijn verwachtingen. Ik had niet verwacht dat het jaar zo zou lopen, maar er zijn ook een goede dingen uit 2020 gekomen. Maar ik liet het virus me niet tegenhouden en zorgde er alsnog voor dat ik niet doelen voor 2020 kon waarmaken. Wat denk jij, is het me gelukt?
L i f e
- Lezen voor ontspanning. Ik kan met een glimlach zeggen dat ik dit jaar ook boeken heb gelezen die ik alleen voor het plezier heb gelezen. Er zijn behoorlijk wat recensies voorbijgekomen, maar dat deed ik met plezier. Naast fantasie wilde ik ook meer thrillers, romans en non-fictie lezen. Voor thrillers en non-fictie is dat zeker gelukt. Ik ontdekte ook dat romans niks voor mij was.
- Afstuderen. Elke keer als ik dit doel zie, moet ik glimlachen. In juni rondde ik dan toch mijn studie Crossmediale Communicatie af, ondanks het coronavirus. Ik weet nog dat ik me een week lang teleurgesteld heb gevoeld over mijn cijfer, hij was lager dan ik had gehoopt, maar ik heb het wel gewoon gehaald. Dat is waar het om gaat. Ik ben afgestudeerd, voor de laatste keer.
- Recreatief schrijven. Een lange tijd was het schrijven voor oma’s boek recreatief. Dat deden we met plezier, zodat we oma’s verhalen altijd konden teruglezen. Uiteindelijk gaven we het boek zelfs uit. Ik heb verder niet in de zwarte journal die op mijn nachtkastje staat geschreven, wel begon ik aan twee nieuwe boeken – een op de computer en de ander met de hand.
- Wanderlust. Tja, ik had gezegd dat ik mezelf dit jaar op een reisje wilde trakteren. Specifieker nog, ik had plannen om na het afstuderen naar Parijs te gaan. Ik zag het al helemaal voor me. Helaas zat een rit met de Thalys er niet in, maar kon ik toch via Emily in Paris een beetje genieten van de Franse cultuur.
- Laat angst toe. Het schrijven van oma’s boek liet me meer en meer beseffen dat ik mijn angst toe moest laten. Er komt een dag dat oma er niet meer zal zijn. Dat is stom, maar ook oké. Ik gaf het middels het boek steeds meer een plaatsje. Maar angst toelaten had niet alleen te maken met de dood. Ik pakte steeds vaker de auto. Nu rij ik nog niet elke dag, maar ik pak denk ik een keer per week wel de auto om ergens naar toe te gaan.
- Self care prioriteit. De eerste blog die ik voor Profielen schreef ging over het voorkomen van een burn-out. Tijdens mijn afstudeerperiode kwam corona en als ik eerlijk ben, denk ik dat dat een goede oplossing is geweest. Corona in mijn voordeel? Ja, eigenlijk wel. Ik was namelijk bang dat ik tijdens die periode te weinig tijd voor mezelf zou nemen en juist doordat ik elf weken vanuit huis werkte, kon ik dat doen.
W e r k
- Uitgeverij-klaar. Als ik naar dit doel kijk, ben ik sprakeloos. Mijn wangen doen gewoon pijn van het glimlachen. Dit jaar wilde ik mijn manuscript zo ver krijgen om het op te sturen naar uitgeverijen. Raad eens? Dát manuscript legde ik op zij. VBEM heb ik sinds januari niet meer aangeraakt. Want in januari kreeg ik een heel nieuw idee en ik kan je vertellen dat ik die ondertussen naar uitgeverijen heb gestuurd. Ja, in heel 2020 schreef ik een hele nieuwe fantasy, maakten we oma’s biografie af en publiceerden we die én begon ik aan een nieuwe non-fictie. Hoe bizar is dat?
- Elke maand een klus. Vorig jaar november schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel om als tekstschrijver aan de slag te gaan. Ik stelde daarna het doel op om in 2020 elke maand een klus te hebben. Vanwege het afstuderen lukte dat me helaas niet, maar in kon dit jaar wel meer dan twaalf facturen de deur uit sturen. Voor mijn gevoel staat dat alsnog gelijk aan de twaalf klussen per maand. Daarom vink ik dit doel ook af als geslaagd.
- Spreken. Het doel dat ik in oktober waarmaakte. Weet je nog wat ik in de brief schreef? ‘Het zou tof zijn als ik in 2020 al ergens tijd vind voor mijn eerste solo spreekklus. Het is niet mijn prioriteit, maar het mag best in het derde of vierde kwartaal gebeuren’. Ik kan je vertellen dat de realisatie van dit volbrachte doel me ineens heel erg emotioneel maakte toen ik het opmerkte. Dat heb ik gewoon geflikt.
Wat is het een jaar geweest. Acht van de negen doelen volbracht. De laatste alleen door overmacht niet. Maar dat is toch bizar om te lezen? Ik blijf nog wel even emo als ik nadenk over dit lijstje. Lees jij maar lekker verder. Binnenkort deel ik ook mijn brief aan 2021, waar ik in september al een stukje over schreef.
Ik wens je alvast een hele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar, maar voor die tijd spreek ik je nog wel een keer.
Hoe staat het ervoor met jouw doelen? Heb jij ze allemaal volbracht?
Liefs,
Femke
Vergeet me niet te volgen op Instagram voor dagelijkse schrijfupdates!
De foto is gemaakt door Iris Zaagman Fotografie.
