Waar schreef ik aan in 2022?

Het is alweer even geleden sinds mijn laatste schrijfupdate. Er was een periode dat ik dat wekelijks deed, of maandelijks op Instagram, maar in 2022 vertelde ik niets over mijn voortgang. Dat deed ik met een reden en over die reden (en de uiteindelijke voortgang) vertel ik je vandaag graag meer. 

Dit is waarom ik geen schrijfupdates gaf

Ik val maar gelijk met de deur in huis. Social media is de reden dat ik geen schrijfupdates gaf. Al jaren vind ik het lastig om met social media zoals Instagram om te gaan, omdat ik vaak een prestatiedruk voel. Dat niet alleen. Het voelt vaak als een competitie. ‘Kijk mij, ik heb een boek contract’ of ‘Kijk mij, ik heb zoveel geschreven’, en daar heb ik zelf ook aan bijgedragen. Je kan blij zijn voor mede-schrijvers, en tegelijkertijd ook een soort jaloezie voelen – en datzelfde gevoel kan je ook als motivatie gebruiken (zo genoot ik van de boekpresentatie van Valentijn en Lotte eind 2021, zo van ‘dat wil ik ook ooit’).

Instagram voelt voor mij niet altijd meer als een fijne plek waar je kan connecten met andere schrijvers. Ook wordt Instagram gebruikt als verkoopplatform in plaats van een fijn fotodagboek (daar heb ik het vaker over gehad). Daardoor voelt het vaak alsof ik een visvrouw ben die over de markt schreeuwt van ‘koop mijn lekkere vis’ kuch boeken kuch. En eerlijk? Dat wil ik niet meer.

Beide onderdelen resulteren vervolgens in een soort afkeer jegens zulke updates, terwijl ik het ooit heel fijn vond. Gelukkig heb ik nu mijn vaste favoriete auteurs die ik volg, waarbij ik het wél fijn vind om hun updates te lezen. Shout out naar bijvoorbeeld Chinouk, Valentijn, Lotte, Sanne en Susan – jullie zijn lekker wholesome en ik ben geïnvesteerd in jullie avontuur. 

Ook had ik één probleem dit schrijfjaar

Zoals je misschien wel eerder hier of op Instagram las, heb ik in 2022 ook veel moeite gehad met schrijven. Ik was niet gemotiveerd, ik had geen inspiratie, ik had geen behoefte aan schrijven en ook was ik teleurgesteld door de boekverkoop van ‘Jo’ (en vooral het gebrek daaraan). Dat zorgde er allemaal voor dat ik me een fraudeur voelde. Een frauduleuze auteur. Iemand die zegt dat ze schrijver, maar niet schrijft, zeg maar. Het was een geval van ‘imposter syndrome’ en dat had ik flink te pakken.

Ga ik ooit nog een boek uitgeven?

Zo, dan is het eindelijk tijd voor de schrijfupdate waarvoor deze blogpost bedoeld is. De focus ligt niet op hoeveel ik schreef, maar op wat ik schreef en of wat ik heb geschreven dit jaar, ooit openbaar wordt. Het antwoord is ja. Dat is wel de bedoeling. Maar laat ik eerst even terug naar april 2022 gaan. 

April 2022

In november van 2021 deed ik nog mee aan NaNoWriMo, de challenge om 50.000 woorden in dertig dagen te schrijven. Dat boek gebruikte ik toen om terug in de schrijfsferen te komen, daar bleef het toen bij, maar het verhaal liet me niet los. Ik bleef nadenken over mijn plot, de personages, de prachtige locatie waarin het zich afspeelt. Maar wat doe je dan, als een boek je niet loslaat? 

Je probeert het verhaal te ontleden en bruikbare dingen apart te leggen voor een toekomstig verhaal. Ik dacht, dat doe ik wel even tijdens Camp NaNoWriMo in april. Plots had ik een plot voor vier boeken en een illustratie van de gevel van de locatie uit het verhaal. Dat was op 1 april. Op 9 april had ik het begin en eind voor elk van de vier boeken. En toen doofde het inspiratiekaarsje weer. 

Juli 2022

Eind juni realiseerde ik dat het niet zo langer verder kon. Ik nam het mezelf kwalijk dat het niet goed ging qua schrijven. Ik praatte mezelf veel schuld aan. Halverwege het jaar besloot ik hulp te zoeken. Ik wist dat Sanne Hillemans inspiratiesessies aanbood dus boekte ik er eentje. Het werd mijn missie om weer gemotiveerd te raken, maar vooral ook te weten waar ik moest beginnen. Dankzij Sanne kwam ik weer in een routine. Nadat ik zeven maanden lang niets schreef, van december 2021 tot juli 2022, had ik ineens weer een doel voor ogen. Daarna ging het als een tierelier. 

In een week had ik 10.000 woorden op papier staan. Niet voor het boek, niets uit een outline, maar gewoon zo, uit mijn duim gezogen. Een stukje achtergrondverhaal om een nieuwe routine te creëren. Daarna begon ik aan de eerste versie van mijn nieuwe boek.

Augustus 2022

Ik had dertig dagen. Dertig dagen om dit boek te schrijven, want daarna zou ik naar Australië vertrekken. Na acht uur aan dit boek te hebben gewerkt in juli (de eerste versie), schreef ik vervolgens heel augustus aan de rest van het boek. Op 26 augustus legde ik de laatste hand aan de allereerste versie en had ik ineens een boek af. Hé imposter syndrome, kijk mij eens! Vervolgens kon ik met een gerust hart op vakantie. 

Oktober en november 2022

Oktober was de maand waarin ik versie twee schreef! Nadat het boek zo’n zes weken op de digitale boekenplank lag om even te rusten, ging ik zelf het boek lezen als lezer. Binnen drie uurtjes had ik het boek uit. Toen was het tijd om alles zin voor zin over te typen. Iets dat ik leerde dankzij Valentijn Ringelberg. Na 25 uur stond versie twee op papier. Dat gebeurde tussen 18 oktober en 19 november.

December 2022

Door de hele maand december heb ik meerdere keer dingen aangepast in de tweede versie. Zo klopte er iets niet qua leeftijden, maar ook niet in het scholingssysteem. Ik moest weer terug naar de tekentafel en niet alleen voor boek 1, maar ook voor boek 2. Mijn doel voor december was het volledig plotten van boek 2. Laat me je vertellen, dat was alles behalve makkelijk. Boek 3 en 4 heb ik heel duidelijk in mijn hoofd, maar voor boek 2 kreeg ik met veel pijn en moeite een eerste plot op papier. En nog niet eens de complete outline!

Na twee schrijfsessies in week 49, had ik het geraamte op papier. Wat een opluchting was dat, op zondag 11 december. Maar dat is natuurlijk nog niet alles. Dus ging ik op 15 december weer zitten om alle scènes tussen de plotpoints te bedenken. Binnen een uur zat ik al op 65% van de outline en ‘s middags zocht ik afbeeldingen voor mijn Pinterest inspiratie-bord. Uiteindelijk maakte ik dat weekend de outline af, woohoo! (En vervolgens deed ik dat op Oudjaarsdag nog een keer… de twijfels namen de overhand).

Het maakt niet uit hoe lang je al schrijft; elk boek heeft een ander proces. Het is en blijft een avontuur die je moet uitzitten. Waar je vooral niet moet opgeven. Wat je kan het wel. Zet door, je zult zien dat je er iets moois van kan maken.  

Maar Fem, waar gaat deze serie over?

Haha, dat zou ik je heel graag willen vertellen, maar ik heb mezelf een belofte gedaan. Ik ga je niets vertellen over de serie, totdat ik op z’n minst halverwege de serie ben. Dat betekent dat ik eerst boek twee moet schrijven dit jaar, voordat ik daar iets over vertel. Als je me al wat langer volgt of me op de NaNoWriMo-website volgt, dan weet je dit denk ik al wel, aangezien ik er wel eens wat over gedeeld heb. Ook ga ik het boek nog niet naar uitgeverijen sturen totdat ik boek drie af heb. 

Kijk, ik ken mezelf. In voorgaande jaren schreef ik ook een duologie en trilogie. Dan stuurde ik boek een op naar uitgeverijen, kreeg ik een afwijzing, en kwam er nooit een vervolg. Dat demotiveerde te veel en kwam er volgens nooit een fictieboek van mijn hand. Ook niet in eigen beheer. Ik voelde dan helemaal niets meer voor dat project. Daarom wil ik nu eerst zo ver mogelijk in het schrijfproces komen, zodat ik die motivatie kan vasthouden en ook niet verleid kan worden door een heel nieuw idee. Is dat slim, wat betreft een traditioneel uitgeefproces? Dat weet niet, maar zolang het voor mij werkt, ga ik daar nu mee door. 

In de tussentijd een van mijn boeken lezen?

‘Jo’ volgt over mijn oma tijdens de Tweede Wereldoorlog en Watersnoodramp. Die bestel je hier.

‘Slashwerk’ gaat over het vinden van je ideale loopbaan na het afstuderen. Die bestel je hier

Ik ben heel benieuwd wat je van deze blog vindt. Laat je het me weten in de reacties of via Instagram op @femkemeijboom

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *