In mijn eerste jaren als blogger deelde ik regelmatig een dagboekfragment. Daarna pakte ik mijn website professioneler aan en plaatste ik geen dagboekstukjes meer. Recentelijk schreef ik dan toch weer een stukje, omdat ik vast zat/zit, en niet wist hoe ik het moest verwoorden. Eerst opgenomen als audio-bestand, daarna als transcript uitgewerkt en nu voor jou als tekst van iets meer dan 400 woorden
Een dagboekfragment over schrijf burn-out van woensdag 21 juli 2021
‘Ik denk dat ik dat ik op dit moment heel erg last heb van content burn-out. Ofwel blog burn-out, of zelfs schrijf burn-out. Als ik voor mezelf wil schrijven, ben ik niet tevreden of zit er geen emotie in. Ik denk dat dat komt door alle schrijfuren die ik voor mijn baan heb gemaakt. Als ik kijk naar het afgelopen half jaar, schreef ik zo’n veertig blogs voor consumenten, twintig business artikelen, dertig productteksten, vijf lange SEO-teksten, twintig social berichten, negentig voorbeeldzinnen voor producten en nog meer losse teksten en zinnen voor campagnes. Begrijp me niet verkeerd, ik heb er veel van geleerd. Maar ik denk dat het nu wel resulteert in niet voor mezelf willen schrijven.
Het is groots om te zeggen: maar ik denk dat ik nu geen plezier ervaar in het schrijven van teksten. Ik zou ook weleens een foto willen plaatsen zonder caption of slechts een woord of zin. Geen of korte captions doen het niet zo goed, want op Instagram is het belangrijk dat je waarde deelt. Ook al ben ik het daar niet mee eens, ze doen het wel beter. Maar op dit moment heb ik niet het gevoel dat ik waarde kan delen, omdat ik niets ervaar. Het afgelopen jaar heb ik amper wat (groots) meegemaakt wat ik echt 100% beleefd heb, in plaats van half in een corona-roes, of juist alleen het slechte nieuws. Ik denk dat we onszelf daar allemaal wel in kunnen herkennen. Dat we eigenlijk een beetje vastzitten op de plek waar we nu zijn/staan/wonen.
Daar zou ik graag verandering in willen brengen, maar ik merk ook dat ik geen behoefte heb om dingen te ondernemen. Dan spreek ik mezelf zo erg tegen, maar tegelijkertijd snap ik het ook heel goed. Ik ben moe, ik ben even op, en hoe graag ik ook dingen wil doen, kan ik het niet opbrengen, maar dat is juist wanneer je het wel moet doen maar ik kan het niet doen omdat ik vastzit. Volg je me nog? Het is oorzaak en gevolg van elkaar.
Dus zit ik weer in dezelfde achtertuin, te fantaseren over nieuwe dingen, terwijl ik nog geen puf heb om nieuwe dingen te doen, terwijl ik me daar juist overheen wil zetten. Maar daarom ben ik zo blij dat ik binnenkort een paar daagjes naar Friesland ga. Even een andere omgeving. Een andere plek om te rusten en na te denken. Letterlijk out of the box zijn en denken, plezier hebben en ervaren. Gewoon even niets doen. Geen verplichtingen. Vrijheid.’
Herken jij dit gevoel?
Liefs,
Femke
