En toen was er weer een maand voorbij. Ik ben druk bezig geweest met de boekmarketing van mijn nieuwe boek, De Vloed Voorbij, begon met het herschrijven van boek 3 in de serie en kreeg mijn startnummer voor de hardloopwedstrijd binnen. Dat niet alleen! Mijn nieuwe website kon na drie maanden live en mijn mentorship kwam tot een eind. Lees je mee?
Mijn nieuwe website is live!
Laat ik maar met het belangrijkste en meest logische beginnen; zoals je wel kunt zien heeft mijn website een totale make-over gehad. Misschien kun je je ook wel herinneren dat dit een van mijn zakelijke doelen voor 2024 was en dat ik halverwege het jaar realiseerde dat ik daar nog steeds geen stappen voor had gezet. Toen mailde ik gelijk Eunoia Studio en Angelina heeft in drie maanden tijd echt een prachtige website neergezet.
Mijn website was echt een doorn in het ook geworden. Dat kwam door mijn eigen gesleutel, het stond niet recht, het laadde lang en de webshoppagina’s deden raar. Dankzij Angelina kan ik weer trots zijn op mijn website en mijn werk!
Na drie maanden mentorship een heel nieuw aanbod
Terwijl ik net Angelina had gemaild, kreeg ik eigenlijk ook een quarterlifecrisis qua mijn bedrijf. Ik wist niet welke kant ik op wilde, was mijn zakelijke inzicht een beetje kwijt en merkte dat ik al een lange tijd op automatische piloot mijn werk deed. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Zeker toen ik las dat 80% van de ondernemers na vijf jaar ondernemen stoppen, kreeg ik helemaal de kriebels. Ik wil niet stoppen. Ik wil dit langer blijven doen! Maar zonder plan kwam ik niet ver.
Dus begon ik aan twee kwartaal-trajecten tegelijkertijd: webdesign én mentorship. Deze volgde ik bij Mirjam Hoekstra. In drie maanden tijd zouden we aan mijn aanbod werken, maar ook aan ‘Femke de auteur’ i.p.v. Femke de freelancer. Ik wil namelijk bekendstaan als de auteur die ik ben, niet om het werk dat ik daarnaast doe. Drie maanden lang werkten we aan mijn aanbod, zoals 1:1 coaching om je boek te plotten, een cursus die ik in 2025 kan lanceren en een instapproduct dat ik ook nog even geheim hou.
Nu dit eindelijk zo staat, met als focus doelgroep YA-schrijvers, voelt het echt gigantisch goed om weer te kunnen doorzetten. Naast het schrijven en uitgeven van mijn boeken, zoals ‘De Vloed Voorbij’, sta ik helemaal achter mijn aanbod.
Het schrijfproces van boek 3 in de serie
Een van mijn andere doelen van dit jaar was om het boek 3 in de serie ook te herschrijven. Eerst wilde ik hier in september aan beginnen, maar door de drukte was dat er niet van gekomen. In oktober lukte het wel! Ik begon op het gemakje, hooguit drie scènes per woensdag. Woensdagen zijn namelijk mijn schrijfdagen. Toen ik ging uitrekenen hoeveel ik moest doen per woensdag om het voor 2025 af te hebben, zag ik dat ik vijf scènes per week moest doen. Dat is wel haalbaar, dus sindsdien haal ik elke week keurig mijn doel. Omdat het nog aardig druk is geweest (qua werk, mentorship en het leven, haha), is het me nog niet gelukt om meer te doen dan dat. Dus hopelijk kan ik er in november een tandje bij doen.
De dieptepunten van oktober
Hoewel deze maand veel hoogtepunten kende (waaronder het feit dat mijn nichtje steeds meer woorden kan zeggen en met wie ik honderduit gedanst heb), had oktober ook dieptepunten. Ik voelde me soms depressief en eenzaam. Zeker aan het begin van de maand, toen we de verjaardag van mijn oom “vierden” tijdens een fijn etentje met mijn neef en nicht bij oma. Hij is twee jaar geleden overleden en elk jaar herkennen we hem en mijn tante op zowel hun verjaardag als sterfdag. Ook overleed een oud-collega. We hadden elkaar al tien jaar niet gesproken, maar het voelde als een klap in mijn gezicht. Ik ben erg gevoelig voor overlijdensberichten. Het maakt niet uit hoe ver iemand van me vandaan staat, het afscheid, het einde, vind ik verschrikkelijk. Zeker toen ik erachter kwam hoe ze was overleden. Een dronken bestuurder was boos achter het stuur gestapt. Ik was boos, woedend, zienend. Ik heb in geen tijden zoveel woede gevoeld. Maar het met iemand anders dan met Veer en Suus delen (waar ik hen heel dankbaar voor ben), kon ik niet. Vooral omdat ik me nooit goed begrepen voel als het om mijn gevoelens gaat. We hebben het nog nooit fatsoenlijk over gevoelens en emoties gehad in de familie. Het hield me een groot deel van oktober in zijn greep – het hielp niet dat in het laatste seizoen van The Crown óók iedereen dood ging. Het voelt vaak alsof ik tegen lucht praat, vooral als het om mijn emoties gaat. Dus doe ik het niet meer. Wat niet makkelijk is, of slim, of handig, en het brengt me ook nergens. Het helpt om het in mijn boeken te stoppen.
Terwijl ik dit typ, is het 27 oktober. Ook al kwam er vandaag ook weer wat minder nieuws binnen, voelde ik me vandaag voor het eerst in weken weer wat meer alive. Ik heb de hele dag gebakken (drie bakplaten focaccia, oeps), mijn familie vond het lekker, ik heb heerlijk in de zon gewandeld, vier scènes geschreven, huishouden gedaan en heerlijk gelezen. Het voelt alsof ik weer kan ademhalen.
En dat is maar goed ook: morgen begint de drukste week van het jaar. Vrijdag begint de drukste maand van het jaar. Ik ben bijna jarig! Ik ga mijn eerste hardloopwedstrijd lopen! Ik ga mijn derde boek uitgeven! Ik ben 5 jaar ondernemer! Ik ben een bad ass b*tch.
Ik las…
- ‘Legendes en lattes’ van Travis Baldree.
- ‘Moordgids voor meisjes’ van Holly Jackson. Eindelijk! Ik kwam niet zo goed door L&L dus begon ik aan deze.
Ik keek…
- Het derde, vierde, vijfde en zesde seizoen van ‘The Crown’. Zo, dat was even huilen geblazen, haha. Ik las op social media dat het laatste seizoen het seizoen der afscheid was… nou, dat klopte helemaal. Mijn hart brak.
- De laatste twee afleveringen van Simone Biles: Rising.
- Verder heb ik in geen tijden meer films of series gekeken.
In november…
- komt mijn derde boek uit!
- ben ik 5 jaar ondernemer!
- en ben ik jarig!
- ren ik mijn allereerste hardloopwedstrijd, echt te bizar voor woorden.
Hoe was jouw oktober?