Geschiedenis was mijn minst favoriete vak op school. Het lukte me niet om de jaartallen, plaatsen, belangrijke gebeurtenissen en de mensen in mijn hoofd te stampen.
Tot er iets veranderde. Ík begon te praten. Niet de docent, niet de voice-overs in de documentaires – ik. Na drie jaar liet ik geschiedenis vallen en juist op dat moment begon ik het leuk te vinden, want ik had iemand in mijn leven die mij alles kon vertellen wat ik maar wilde weten.
Mijn oma is in 1932 geboren. Ze was zeven toen de Tweede Wereldoorlog begon, dertien toen die eindige. Maar in 1953 moest ze weer evacueren vanwege de Watersnoodramp. Het schrijven van oma levensverhaal was mijn manier om geschiedenis te ontdekken en erover te willen leren.
Deze keynote is gebaseerd op mijn debuut ‘Jo: Hier heb je een schrepel en daar kan je beginnen’, een biografie over mijn oma. Hoe ik van een 3 op mijn diploma naar 300 boeken ging is een laagdrempelige manier om geschiedenis te leren door het persoonlijke tintje van oma Jo.