Een week geleden zat ik net een uurtje in mijn B&B in Trapani, Sicilië. Anderhalve week er voor dacht ik, waarom ook niet, en boekte ik een last-minute trip, totaal onwetend of ik alleen reizen wel zag zitten. Wat als het niet iets voor mij was? Dus ik vertrok, ‘s ochtends een kriebelende keel toen ik mijn moeder gedag zei, door half Nederland om naar het vliegveld in Eindhoven te gaan en om half zes in de avond zat ik in Trapani.
Dus, hoe is mijn reis door Nederland om van en naar Trapani te gaan verlopen? Helemaal top. Er was een vraag die ik mijzelf moest stellen en het antwoord was al snel gevonden. Is alleen reizen voor herhaling vatbaar? JA.
Ik had twee volle dagen om te besteden voor ik op dinsdagochtend weer naar huis vloog. Het was dus zeker een kort reisje, maar dit had ik zo gekozen omdat ik niet zeker was of ik alleen reizen leuk vond.
Op de eerste volle dag besloot ik met een boot naar de eilanden Favignana en Levanzo te gaan. Eerst dacht ik nog, o, ik ben binnen drie uur terug maar de ‘lunch op de boot’ had me fooled. Op ieder eiland hadden we 1,5 uur vrije tijd, waardoor de tijd al snel uitliep. Tussendoor ook nog lunch en vrij zwemmen na ieder eilandje. Ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij gaat als je onderweg bent, om kwart voor zes aan het eind van de middag stond ik weer terug aan de haven van Trapani.
Op Levanzo kwam ik twee hele aardige mensen tegen, ze kwamen uit Schotland en waren net als mij op een relaxende vakantie. We bespraken het strandje met het helderste water dat ik ooit gezien had en ik liep met hen mee, omdat ik niet te ver wilde in mijn eentje. We kletsten wat en binnen no-time kwam ik er achter dat ze een dochter hadden wie in Nederland studeert en dus ook Nederlands sprak.
“It would mean a lot to us if you could surprise our daughter with a Dutch text – it would be too funny!”
Nog nooit heb ik zo lang in de zon gezeten als op deze dag zonder te verbranden, hoe trots ik hierop ben is niet uit te leggen in woorden. Iedere zomer weer, leer ik hoe moeilijk slapen word als je – je verbrand en zo rood bent als een kreeft. Ouch…
De tweede dag besteedde ik net zo goed. Ik liet me niet wegslaan door het nieuws dat er in de ochtend geen bussen reden en dat het iets te ver was om te lopen. Dan wacht ik maar vier uur, geen probleem, het uitzicht is het vast wel waard – en geloof me, dat was het!
Onderweg naar boven kwam ik twee Nederlandse meiden van mijn leeftijd tegen en met hen heb ik de hele middag gespendeerd. Ik heb zoveel geklommen, zoveel spieren gebruikt waarvan ik niet eens wist dat ik ze had en eindelijk couscous gegeten, het was heerlijk!
Een tweede soloreis staat zeker op de planning, maar waarheen? Dat is de vraag. Milaan misschien, of toch naar wat kouder Londen? De eerst volgende familiereis is Kos in Griekenland – zo ga je nooit op zomervakantie, en nu twee keer in 4 weken!
I’ve caught the wanderlust fever…
