Daar zijn we weer. Precies zoals ik je beloofde ik de laatste update, nietwaar? Ik ben grote stappen aan het zetten met Achter Hemel en Aarde. Een nieuwe maand staat gelijk aan nieuwe doelen. Mijn grootste doel voor dit manuscript is om het uitgeverij-klaar te hebben voor het eind van dit jaar. Is dit realistisch? Ja. Is dit te bereiken voor 31 december? Ik vind van wel. Er is dus werk aan de winkel.
September
En dat was de vierde week. In deze laatste zeven dagen heb ik nog grote stappen gezet met mijn manuscript. Deze week stond in het teken van de laatste puntjes van Nienke’s feedback te verwerken. Maar ik wilde nog een stap vooruit zetten, dus dat deed ik. Er staat een proeflezer-oproep online!
Maandag de vijfentwintigste
‘s Maandags had ik een lange lijst met to do’s. Het enige wat ik niet gedaan heb, is mijn Bonsai boompje water geven… bad plant mom, I know. Maar wat deed ik dan wel? Ik maakte een nieuwe lijst met de laatste paar edits uit Nienke’s feedback, typte de proeflezer-oproep uit en las verder in de september thema maand van de Writers:Community. Het werd voor mij al snel duidelijk wat er nog moest gebeuren.
Dinsdag de zesentwintigste
Het grootste probleem met schrijven is voor mij nog altijd de d’tjes en t’tjes. Nienke had er al een hoop uitgehaald en in haar aantekeningen geschreven, waardoor ik ze gemakkelijk kon opzoeken, onderzoeken om te begrijpen en aanpassen. Daarvoor zette ik ook alle proeflezer-vragen op Survio. Het duurt even, maar na anderhalf uur heb je wel wat. Ik moest ook nog even uitvogelen hoe het werkte want ik heb Survio maar één keer eerder gebruikt en dat was met mijn scriptie op het MBO. ‘s Avonds schreef ik ook nog een opzetje voor de proeflezers-mail. O! En ik kan natuurlijk niet vergeten dat ik op dinsdag de oproep online heb gezet!
Donderdag de achtentwintigste
In mijn manuscript beschrijf ik personages nog net iets te vaak met hun haarkleur, dat kwam voort uit Nienke’s feedback. En toen ik het teruglas, ja, toen moest ik lachen. Ze had gelijk, het zag er niet uit. Ik zette alles op een rijtje.
Ik gebruik 82 keer ‘brunette’ om Carré te beschrijven. Shenae wordt maar zes keer ‘lichtbrunette’ genoemd. ‘Zwartharige’ wordt in totaal elf keer gebruikt voor Alec en Jemma. Dan komen er in totaal ook 29 versies van ‘blond’ voorbij, waarbij de meeste in een zin aan Rylan en Viktoria gekoppeld worden en zelfs een paar keer voor Shenae.
Dit moest natuurlijk gered worden! Uiteindelijk werd het 18 keer ‘brunette’, 15 keer iets met ‘blond’, ‘zwartharige’ komt nu drie keer voor (voor alle drie de familieleden) en geen enkele keer meer lichtbrunette.
En toen?
Ja, dat is de vraag. The struggles of a blogger… save your shizzle. Niet gedaan dus. Wat kan ik me nog herinneren? Ik heb de eerste hoofdstukken van mijn manuscript al verstuurd. Paula van MustMag gaat er in een week al snel doorheen! Van de andere meiden krijg ik steeds zo’n fijne feedback.
“Het begint heel mysterieus, ik denk telkens ‘huh, maar hoe zit het nu precies?’. Dat is positief, want daardoor wil ik doorlezen om het verhaal goed te begrijpen.”
Hier nog zo’n top opmerking!
“Hogwarts vibes! Echt heel leuk :)”
En drie keer is scheepsrecht!
“Dit hoofdstuk is zo goed, ik hou van je verhaal. Dit is mijn favoriete hoofdstuk van alle vijf”
Je kan wel geloven dat ik hier heel blij van werd! Veel meer heb ik niet meer aan het manuscript gewerkt. Ik lees de antwoorden op de enquêtes en promoot de oproep wat meer. Verder maak ik plezier. Meer plezier is meer inspiratie en meer inspiratie is meer schrijven <3 Wel heb ik een hele nieuwe outline neergezet! Ik denk dat ik wel mijn NaNoWriMo project heb gevonden…
Wanneer de volgende update weer is, weet ik niet. In de tussentijd zal ik wel andere blogposts posten. Zie ik je snel weer terug?
Liefs,
Femke
Het verlaten manuscript
Deel één
Deel twee
Deel drie
Deel vier
Deel vijf
Deel zes
Deel zeven
Deel acht
Deel negen
Deel tien
Deel elf
Deel twaalf
Deel dertien
